Zastosowanie techniki fotograficznej low-key skutkuje powstawaniem ciemnych, często dramatycznych i tajemniczych ujęć. W skrócie można powiedzieć, że low-key to ciemne zdjęcie na ciemnym tle.
W zdjęciach low-key dominuje ciemna tonacja. Jednak dzięki użyciu dość ostrego światła (często kierunkowego) zdjęcie takie jest pełne kontrastu, szczegółów, a to sprawia wrażenie trójwymiarowości oraz dodaje przestrzeni na zdjęciu. Portrety wykonane w tej technice są szczególnie zachwycające. Łatwo wtedy podkreślić zmarszczki, niedoskonałości cery czy uchwycić szczególne grymasy na twarzy. Technikę tę można wykorzystać też do fotografowania słabo oświetlonych wnętrz lub nocnych miejskich scen.
Low-key stosowane są nie tylko w fotografii czarno-białej, ale również kolorowej. Wtedy na zdjęciu dominują nasycone, ciemne barwy.
W fotografii low-key kluczowe jest światło. Pomiar punktowy ułatwia ustawienie prawidłowej ekspozycji. Często korzystna jest praca w trybie manualnym lub przynajmniej korzystanie z bracketingu (wykonanie kilku ekspozycji tego samego ujęcia) lub obniżenia ekspozycji. Mówiąc wprost, takie zdjęcie powinno być niedoświetlone. Jeśli korzystamy z softboxu, to bardziej ostre, kierunkowe światło otrzymamy poprzez założenie gridu (rodzaj czarnej siatki o wysokich ściankach). Przydadzą się też czarne ekrany wykonane z silnie pochłaniającego światło materiału (np. aksamitu).
(Przeczytany: 607 razy)
Prosimy o komentarz z Twoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem.